Stel je voor dat je vier poppen hebt. De eerste is gemaakt van steen, de tweede van klei, de derde van katoen en de vierde van suiker.
Dan haal je voor elke pop een glazen kan water waarin hij ondergedompeld kan worden. Als je dat doet, wat gebeurt er dan?
Bij de stenen pop gebeurt er niet veel. Hij is van steen. Hij zal niet door het water beïnvloed worden en hijzelf zal het water niet beïnvloeden. Er is geen wisselwerking. Helaas zijn er veel mensen die op die stenen pop lijken. Er is geen wisselwerking met de samenleving en deze mensen dragen daar niets aan bij. Zij zijn zelfzuchtig, dus alleen gericht op zichzelf. Dat veroorzaakte o.a. onze ‘graaicultuur’.
Als de kleipop in het water ondergedompeld wordt, vertroebelt het water. Het wordt een vieze bruine substantie en de kleipop lost er tenslotte helemaal in op. Dat zou je kunnen zien als iemand die zijn omgeving helemaal verziekt en er tenslotte zelf ook aan ten onder gaat.
En wat gebeurt er als de katoenen pop in het water ondergedompeld wordt? In een mum van tijd absorbeert deze pop het water waarbij hijzelf groteske vormen aanneemt. Willen wij als die katoenen pop zijn, die alleen maar alles opzuigt als een spons? Dat je dus neemt en neemt totdat je helemaal opgeblazen en pafferig geworden bent?
En tenslotte is er de suikerpop. Als je die in het water dompelt zie in het begin nog niets, maar langzaamaan wordt die pop kleiner totdat hij helemaal in het water oplost. De pop heeft zich volledig aan het water overgegeven, maar het water blijft toch helder. De pop heeft zich opgeofferd en het water smaakt nu heerlijk zoet. Deze pop heeft alleen maar gegeven en niets genomen. Door die opoffering heeft hij heel veel zoetheid om zich heen verspreid.
Wat denk je welk leven het edelmoedigst is? Waarschijnlijk zul je antwoorden: “Dat van die suikerpop.” Welnu, laat ons dat dan als voorbeeld nemen. De samenleving zal er wel bij varen.
Bron: onbekend
De aandachtige lezer begrijpt natuurlijk wel dat indien wij als de suikerpop willen zijn, we inderdaad kunnen geven en geven, maar dat we daarbij niet moeten vergeten dat we ook voor onszelf moeten zorgen. Dat we zelf voldoende kracht, rust, voeding, een goed humeur e.d. dienen te hebben, want anders zijn we al snel niet meer in staat om te kunnen geven. Maar de bedoeling van deze metafoor zal wel duidelijk zijn. Toch?
Wil je op dit artikel reageren, dan kan dat via de contactpagina.
Zie knop 'contact'.
