Samen in de timmerwinkel
In een werkplaats wordt een vergadering gehouden tussen de verschillende gereedschappen. Het gaat er heftig aan toe.
De hamer, die de voorzitter is, hamert er maar op los. Daarom wordt hij gevraagd af te treden, want hij is veel te autoritair. Hij krijgt het verwijt: “Jij moet altijd gelijk hebben, jouw waarheid is de waarheid.” “Ja, dat kan wel waar zijn”, hamert de hamer, “maar de schroevendraaier bakt er ook niet veel van. Die draait naar links en naar rechts. Hij is veel te onstabiel en draait met alle winden mee. Daar hebben we niks aan.”
Kritiek is er ook op het schuurpapier. Dat maakt teveel los aan spanningen. Het schuurt met zijn eigen mening tegen die van
anderen aan. Dat doet best pijn. En men is het ook niet eens met de meetlat, want die beoordeelt alles naar zijn eigen maatstaven. De enige die gelijk heeft is hijzelf. Hij is de maatstaf. Wat denkt ie wel? En de nijptang gaat ook niet vrijuit; die oefent wel erg veel druk uit op anderen. Hij neemt ze allemaal in de tang.
En zo is er op iedereen wel wat aan te merken. De vergadering wordt het niet eens. Er is enkel onderling gekrakeel. Ieder meent de waarheid in pacht te hebben. Het zijn net mensen!
Dan komt de timmerman binnen. Hij begint met al dat gereedschap een mooie nieuwe tafel te maken. Het wordt een juweeltje van vakmanschap. Wonderlijk hoe dat gebeurt. De timmerman maakt gebruik van de eigenschap van elk gereedschap, dat hij met respect in handen neemt en zijn functie laat vervullen. Hij neemt de hamer om te hameren, het schuurpapier om te polijsten, de meetlat om precies de maat te meten, de schroevendraaier om de schroeven vast te draaien, en de nijptang om de spijkers er uit te halen. Zo is ieder gereedschap in zijn handen belangrijk. En die prachtige tafel is het uiteindelijke resultaat.
Dit is een verhaal van Leo Kleden SVD.
Wijzelf hebben ook 'instrumenten', namelijk onze zintuigen.
Het verhaal hierboven is een prachtige metafoor nietwaar? Het spreekt tot onze verbeelding. Maar ikzelf wil de lijn van dit verhaal nog wat verder doortrekken. Wij kunnen namelijk al onze zintuigen ook als instrumenten beschouwen. Zoals dat we onze mond gebruiken om te eten en te spreken. En onze ogen kunnen zien, onze oren kunnen horen, onze neus kan ruiken. En we hebben een tastzin om te voelen. We horen elk 'instrument' te gebruiken voor het doel waarvoor het bedoeld is. En dat is:
- De mond (met zijn twee functies) zou alleen goed voedsel moeten toelaten, en alleen goede, liefdevolle, ware en wijze woorden moeten spreken.
- Met onze ogen zouden we ook alleen de goede dingen moeten zien. Bijvoorbeeld mooie natuurfilms, maar geen geweldfilms of porno.
- Onze oren zouden goede dingen moeten horen. Dus geen roddel en kletspraat of ophitsende muziek. Maar het tegenovergestelde.
- Onze neus zou goede dingen moeten ruiken, zoals de geur van een bloem, maar hij hoort geen drugs te snuiven.
En wij horen te zijn als de timmerman die de instrumenten op de juiste wijze hanteert.
Zelfs ons denken hoort een 'instrument' te zijn.
Je kunt je denken gebruiken om een klus te klaren. Je maakt bijvoorbeeld een planning, of een boodschappenlijstje. Of je maakt je huiswerk. Of je zoekt een oplossing voor een probleem. Als die klus geklaard is, mag je je denken rustig naast je neerleggen. Zoals je de hamer ook neerlegt wanneer de klus geklaard is. Pas als je je denken naast je neerlegt, krijg je rust in je hoofd en kom je dichter bij jezelf.
Maar jijzelf kunt ook een 'instrument' zijn.
En dan kunnen we nóg een stapje verder gaan, en dat is dat wij onszelf aan Hem aanbieden als zijnde een instrument waar Hij mee kan doen wat Hij wil. Dat Hij ons op het juiste moment, op de juiste plek, bij de juiste persoon, in de juiste situatie plaatst wanneer dat nodig is. Dat Hij dóór ons troostende woorden spreekt, of een boodschap overbrengt. Wij zijn dan dat instrument in Zijn Handen. Hij doet dan het werk dóór ons. Dat is dan overgave, waardoor je leven zo ontzettend veel lichter, mooier en gemakkelijker wordt.
”Lieve God, niet mijn wil maar de Uwe geschiede.”
Als alles in Zijn Handen is, draagt Hij ook de verantwoordelijkheid voor dat alles. En dan zijn de vruchten van het werk ook voor Hem. Dus niet voor onszelf. Als je dat op die manier doet, bouw je ook geen nieuw karma meer op. Dat te weten is belangrijk voor hen die in reïncarnatie geloven.
Eigenlijk kun je alles heel simpel samenvatten. Alles en iedereen hoort als een instrument te zijn dat Hij hanteert. Dat betekent niets anders dan: ”Lieve God, niet mijn wil, maar de Uwe geschiede.”
VicToria
Wil je op dit artikel reageren, dan kan dat via de contactpagina.
Zie knop 'contact'.
