'Buiten-de-box' ofwel 'creatief' denken.
In een klein dorpje woonde een boer. Hij was veel geld verschuldigd aan een bepaalde dorpsgenoot. Dat was een van de rijkste mensen in de omgeving, maar hij was oud en lelijk en bovendien erg humeurig. Een echte brompot.
Deze man had een oogje op de knappe, intelligente dochter van de boer. Hij smeedde dan ook een plan om haar tot de zijne te kunnen maken. Dus stelde hij op een gegeven moment de boer voor: “Alles wat je me schuldig bent, schenk ik je kwijt als ik je dochter mag trouwen.” Zo’n voorstel zou natuurlijk verleidelijk kunnen zijn, maar de boer en zijn dochter gruwden er beiden van.
Daarop lanceerde de schuldeiser een nieuw voorstel. Hij zei: “Laat dan het lot over mijn vraag beslissen. Ik zal twee kiezelstenen in een lege geldbuidel stoppen, een witte en een zwarte. Je dochter moet dan, zonder te kijken, één kiezelsteen uit de zak nemen. Als ze de zwarte steen neemt, dan trouwt ze met me en vervalt je schuld. En als ze de witte steen pakt, dan hoeft ze niet met me te trouwen, maar wordt je schuld toch kwijtgescholden. Maar als ze weigert een kiezelsteen te nemen, dan moet je naar de gevangenis.”
Vervolgens vroeg de oude man aan de dochter om blindelings een kiezelsteen te kiezen. Wat zou ze nu doen? In deze netelige situatie had ze drie mogelijkheden.
- Ze weigert een steen uit de geldbuidel te nemen.
- Ze neemt beide stenen en maakt daardoor bekend dat de oude man de zaak bedriegt.
- Ze neemt één zwarte steen uit de buidel en offert zichzelf op door met de oude bedrieger te trouwen en zodoende haar vader te redden.
Wat zou het beste zijn?
Buiten-de-box denken ofwel creatief denken.
Beste lezer, wat zou jij kiezen? Is er misschien nog een andere mogelijkheid? Want dit verhaal heeft een bedoeling. Het wil namelijk aantonen dat er verschil bestaat tussen strikt logisch denken en een vorm van inclusief-intuïtief-lateraal denken (dus met inbegrip van alle (zij)kanten). Je kunt ook zeggen ’buiten de box denken’. Dus buiten het bekende logische patroon leren denken.
De dochter deed het volgende: zij liet haar hand in de geldzak glijden en nam er een kiezelsteen uit. Maar dat deed ze (opzettelijk) zo onhandig, dat de steen op de grond viel. Omdat de plaats waar ze stonden vol met kiezelstenen lag, was de gevallen steen niet meer terug te vinden. Die lag nu ergens tussen de andere stenen in.
“O, sorry”, zei de dochter. “Dat is weer net iets voor mij om zo onbeholpen te zijn. Maar ach, we kunnen dit gemakkelijk oplossen, want ik neem nu de andere kiezelsteen uit de buidel en dan weten we welke kiezelsteen ik als eerste genomen heb. Als de tweede steen zwart is, dan moet de gevallen steen wit zijn geweest.”
Zogezegd, zo gedaan. De oude man kon hier niets op zeggen, anders zou zijn bedrog uitkomen. En op deze slimme manier transformeerde de jonge vrouw een nagenoeg uitzichtloze situatie tot een zeer goede afloop.
De moraal van dit verhaal is,
dat er voor ieder probleem, waar dan ook, hoe dan ook, met wie dan ook, altijd een oplossing te vinden is. Ook al zien we die in eerste instantie niet. We zouden moeten leren om buiten de bekende logische patronen te denken. Er zijn altijd nieuwe (zij)wegen te bewandelen. En als je jezelf wat tijd gunt, openbaren deze zich vaak als vanzelf. Als een soort ‘ingeving’. Dat is dan dat inclusief-intuïtief-laterale denken.
Dus logica alleen is niet altijd genoeg. Stel je maar open, dan leer je ook een beetje creatief te denken. Want zo zou je dat ook kunnen noemen.
In ieder geval alle succes gewenst met het oplossen van eventuele problemen.
Wil je op dit artikel reageren, dan kan dat via de contactpagina.
Zie knop 'contact'.
