Een oude vrouw reisde per bus. Ze was erg bezorgd of ze wel bij de goede halte zou uitstappen.
Telkens vroeg ze aan de medereizigers bij welke halte ze waren. Deze probeerden haar te kalmeren. "Rustig maar, maakt u zich geen zorgen. De conducteur roept elke keer om bij welke halte we zijn."
Maar de vrouw bleef zich zorgen maken. Zij zat te trillen op haar stoel. De conducteur werd erbij geroepen en hij vroeg: "Bij welke halte moet u eigenlijk uitstappen?" En de vrouw antwoordde: "Noteert u het alstublieft goed, ik moet er bij het eindstation uit."
De lezer zal denken: "Als je er bij het eindstation uit moet, waar zit je dan in godsnaam over in? Die halte kun je toch met geen mogelijkheid mislopen?" Dat klopt natuurlijk.
Echter, waar we wellicht niet bij stilstaan is dat de meeste mensen hun levensreis op dezelfde manier afleggen als de mevrouw in de bus. Ze tobben, ze piekeren, ze zijn nerveus en gespannen ….. Want …… er kan zoveel gebeuren in de toekomst, of er is al zoveel gebeurd in het verleden.
Beseffen we wel dat praktisch alles waar we ons in gedachten mee bezighouden te maken heeft met zaken die in de toekomst liggen, ofwel met dingen die in het verleden gebeurd zijn? Onrust en lijden komen van wat je in het verleden hebt willen doen en niet hebt kunnen doen, of van wat je in de toekomst wilt gaan doen en waarvan je je afvraagt of je daar wel toe in staat bent.
Laat toekomst en verleden zijn voor wat het is.
Als je de toekomst en het verleden nu eens alle twee laat vallen, dan zul je hoogstwaarschijnlijk ervaren dat het op dit moment best goed met je gaat. Toch?
Het nu-moment kent geen getob en gepieker. Het nu-moment is rustig en goed. Klopt dat? Controleer maar eens. Je zorgen of problemen hebben ofwel met de toekomst ofwel met het verleden te maken, of wellicht met beide. Het nu-moment staat daar tussenin.
En je zit altijd in het nu-moment. Alleen met je gedachten ga je er uit. Blijf dus zoveel mogelijk in het nu, en laat je getob en gepieker achterwege. Er is tijd genoeg om je met die dingen bezig te houden als het zover is. En heel vaak heeft het zich dan al opgelost. Blijkbaar komt 73 % van de dingen waar we ons zorgen over maken, niet uit. Dus ????
We komen allemaal bij het eindstation aan…. vanzelf! De kosmische intelligentie leidt ons daar naar toe.
We hoeven alleen maar zo goed mogelijk mee te werken. Angsten, zorgen en getob zijn overbodig.
Is dit niet iets heel erg moois om je hierin te oefenen?
En als je nu toch eenmaal op reis bent, leg dan al die bagage die je uit het verleden met je meedraagt, en ook de zorgen voor de toekomt, in het bagagerek. Je hoeft er niet mee op je schoot te blijven zitten. Je hoeft dat ook allemaal niet op je rug met je mee te dragen.
Als je je levensweg aflegt, leg dan op dezelfde manier
al je bagage in Zijn Handen.
Zo is je reis veel lichter en prettiger.
Wil je op dit artikel reageren, dan kan dat via de contactpagina.
Zie knop 'contact'.
