Er was eens een echtpaar dat besloot op reis te gaan om de wereld te ontdekken.
Zij namen hun zoontje mee en hun ezeltje was hun 'vervoer'. Omdat het jongetje nog maar 12 jaar oud was, mocht hij op de rug van de ezel zitten. Maar toen ze de grens overstaken en in het naburige land aankwamen, keken de mensen hen raar aan. "Kijk eens naar dat slecht opgevoede jongetje", zeiden ze. "Hij zit op de ezel, terwijl zijn arme oude ouders er naast lopen."
Daarop zei de vrouw tegen haar man: '"Dat kunnen we toch niet toelaten dat de mensen zo slecht over onze zoon spreken." Dus liet de man het jongetje van de ezel afstappen en hij ging er zelf op zitten. Zo trokken ze verder. Maar toen ze in een volgend land aankwamen, fluisterden de mensen: "Kijk eens naar die schaamteloze kerel. Hij laat het jongetje en de arme vrouw de ezel trekken, terwijl hijzelf op zijn gemak op de rug zit."
Dat was ook niet om aan te horen. Dus werd er besloten dat de vrouw op de ezel zou gaan zitten terwijl vader en zoon de teugels vasthielden om het dier te leiden.
Maar ook dat bleek niet goed te zijn, want verderop hoorden ze de mensen zeggen: "Arme man. Hoewel hij een hele dag gewerkt heeft, zit zijn vrouw op de ezel. En het arme kind... wie weet wat hem nog te wachten staat met zo een moeder."
Ten einde raad besloot toen het gezinnetje om alledrie maar op de ezel plaats te nemen. En zo zetten ze hun tocht voort.
Maar je kunt het al raden, ook toen hadden de mensen commentaar. "Moet je eens kijken. Daar zitten ze alledrie op de ezel. Dat kunnen ze niet maken. Dat kan dat beest niet dragen. Zo breken ze nog zijn rug."
Dus stapten ze alledrie van de ezel af en gingen er naast lopen. Maar dit zorgde voor behoorlijke hilariteit, want de mensen lachten spottend: 'Kijk eens naar die drie idioten. Ze gaan te voet, terwijl ze een ezel hebben die hen kan dragen."
Wat leren we uit dit verhaal?
We leren hieruit dat de mensen toch altijd kritiek zullen hebben, hoe je het ook doet. Je zult het nooit goed kunnen doen in de ogen van iedereen.
Leef dus zoals jij denkt dat het goed is. Volg het diepe (ge)weten van je hart en zet je eigen koers uit. Je bent aan anderen geen verantwoording verschuldigd, maar wel aan jezelf. Zorg dan ook dat je jezelf in de spiegel recht in de poppetjes van je ogen kunt aankijken. Doe wat jij voelt en weet wat goed is en niet wat 'men' er van vindt.
Trouwens, wie is 'men'?
"Men" heeft geen naam. "Men" is iedere keer weer iemand anders. Van die 'men' zal er altijd wel iemand zijn in wiens ogen je het niet goed doet. Ga dus inderdaad je eigen weg vanuit je zuivere weten en voelen, dus je 'geweten' in intuïtieve voelen. Dat waarvan jij van binnen eerlijk denkt en voelt dat je het wél goed doet, ook al vindt iedereen je zogenaamd eigenwijs.
Ja, je kunt beter leven vanuit je eigen-wijzer-zijn. Dan kun je jezelf in de spiegel recht in je ogen aankijken in de wetenschap dat jij zo goed mogelijk deed voor wat je op dat moment wist en kon. Meer wordt er niet verlangd.
Wat zegt het oude spreekwoord? 'Doe je best,........ God doet de rest." Toch?
Wil je op dit artikel reageren, dan kan dat via de contactpagina.
Zie knop 'contact'.
