Je kent ze wel? Die mooie Russische poppetjes? Die kunnen we hier goed gebruiken als middel om iets belangrijks duidelijk te maken.
Op het plaatje hierboven staan de poppetjes mooi op een rij. Maar je kunt ze opendraaien en allemaal in elkaar plaatsen, zodat er nog maar één grote pop overblijft. In die grote pop zitten dus al die andere kleinere poppetjes.
En zo is het met ons ook. Deze grote pop, dat zijn wij zogezegd zelf. Dat is wat wij aan de buitenwereld laten zien. En al die laagjes die daar binnenin zitten, die blijven voor het oog verborgen. Iedereen denkt dus dat wij die grote pop zijn. Ook wijzelf denken dat. Maar dat is een grote vergissing. Want wij zijn dat allerkleinste poppetje. Dat is de kern. Die was er het eerst. Net als een baby die geboren wordt. En als die baby opgroeit, dan komt er telkens een laagje omheen, totdat het uiteindelijk zo'n grote pop geworden is.
Denk eens terug: je bent als baby geboren. Dan ben je zuiver, puur, onschuldig, vol levendigheid en blijheid. Dan ben je dat prachtige, zuivere zieltje. Maar dan begin je op te groeien. Dan leer je bijv. al heel snel dat mama komt wanneer je huilt. Ze komt je troosten, of eten geven. En dat is fijn. Dat is het eerste dunne laagje dat om je ziel heen wordt gelegd. Of als je drie jaar bent, dan ontdek je dat wanneer je heel lief bent, je je zin krijgt. Dat gedrag leer je jezelf aan omdat je daar iets mee bereikt. Dat gedrag is weer een laagje dat zich om je ziel heen vormt. En zo gaat dat door. Op elke leeftijd leer je jezelf wel iets aan omdat je daar op een of andere manier profijt van hebt. Dus komt er elke keer weer een laagje bovenop.
Maar er is ook gedrag dat andere mensen aan jou opleggen. Bijv. je ouders leren je om netjes 'dankjewel' te zeggen. Op school leer je om je beurt af te wachten. Je cultuur leert je dat je rijst eet met stokjes, en ga zo maar door. Dat zijn allemaal laagjes om je kern heen. Dat is allemaal aangeleerd gedrag.
Maar welk gedrag je ook aangeleerd hebt, dat ben je niet echt. Wat je dus wel echt bent is die binnenste kern, dat binnenste poppetje. Dat is van nature uit zo bepaald. Al het andere is vanuit je cultuur, de opvoeding en je eigen aangeleerd gedrag zo gegroeid.
Wat dit artikel eigenlijk wil zeggen is dat we al die opgelegde laagjes weer zouden moeten afpellen en we ons zouden moeten laten zien zoals we diep van binnen echt zijn. Ons echte 'IK'. Want die echte 'IK' (onze Ziel) is van ‘zuiver goud’, helemaal goed, helemaal puur, zoals die pasgeboren baby. We kunnen dus leren om al die aangeleerde, opgelegde laagjes te verwijderen. Net zo lang tot we bij onze binnenste Kern zijn aangekomen en je weer gaat leven vanuit je echte Zelf, vanuit je Ziel. Dat zijn allemaal verschillende namen voor één en hetzelfde.
Staat er niet in de Bijbel: “Zo gij niet wordt gelijk de kinderen zult gij het rijk der hemelen niet binnengaan”? Dat is dus leven vanuit je Ziel, je zuiverheid, je blijheid, je echtheid. Dat alleen zal je gelukkig maken. Al het andere is alleen maar 'namaak-geluk'. Dat is altijd maar van korte duur, tijdelijk. Maar leven vanuit je Ziel geeft diepe en blijvende vreugde. Altijd.
Wellicht moet je wennen aan dit idee. Dat we in feite dus ons eigen Zielf-Zelf zijn. Daar hebben we op school nooit iets over geleerd. Onze ouders hebben ons dat waarschijnlijk niet verteld. Ga daarom zelf op onderzoek uit. Het is meer dan de moeite waard om te ontdekken wie je in diepste wezen echt bent.
Je ware natuur is gelukkig-zijn.
Als je ongelukkig bent weet je meteen dat je onnatuurlijk bezig bent.
Wil je op dit artikel reageren, dan kan dat via de contactpagina.
Zie knop 'contact'.