Waar 'kleine mensen' groot in kunnen zijn. En dat is niet aan leeftijd gebonden.
Een 97 jarige dame loopt parmantig naast haar fiets. Ze gaat boodschappen doen. De opstap op de fiets is te hoog, daarom loopt ze er naast. En als ze strakjes de boodschappen gedaan heeft, kan ze die gemakkelijk met de fiets naar huis brengen.
Ze doet alles zelf nog, zegt ze. Als ik haar vraag of ze vaak naar de dokter moet, is het antwoord: "Daar kom ik nóóit." Als ik vraag of ze goed kan slapen, zegt ze: "Als ik mijn kussen ruik, ben ik al vertrokken." "Hoe komt het dat u zo fit blijft?" Daarop wijst de dame naar haar hoofd en zegt: "Hier helder blijven
en vertrouwen hebben in het leven. Niet bij de pakken gaan neerzitten. Mijn dochter zegt tegen mij: "Mam, nog drie jaar en dan ben je honderd. Dan komt de burgemeester je feliciteren en kom je met de foto in de krant." "Nee toch zeg! Wat een poespas. Dat hoeft voor mij helemaal niet.
"Wat is het een verademing om met zo iemand te praten. Deze dame ziet er heel goed uit, als een 70 jarige. Haar huid is glad en ze is smaakvol gekleed. En ik weet dat ze de oorlog heeft meegemaakt en een groot gezin had. Deze dame geeft blijk van volharding en optimisme. Wat een voorbeeld! Ondanks haar hoge leeftijd heeft ze een grote bemoedigende invloed.
Een andere dame is terminaal. Ze is 90 jaar oud en ligt in het hospice. Ook haar huid is nog glad en haar geest helder. Ze houdt bij welke dag het is en wie er bij haar op bezoek komt. Als je over vroeger praat komen de herinneringen levendig naar boven. Maar ook de dingen van vandaag houdt ze helemaal bij. Ze zegt: "Ik zou best weer gezond willen zijn. Wat zou ik graag weer aan het werk gaan. Ik heb wel altijd hard moeten werken, maar dat was vroeger niet anders." Ze heeft altijd gráág gewerkt, dit in tegenstelling tot veel andere mensen die bijv. het poetsen als een 'noodzakelijk kwaad' zien. Het is toch heerlijk als je met plezier je (huishoudelijke) taken doet? Dan lijd je daar niets van. Haar huisje was dan ook om door een ringetje te halen.
"Ik heb een heel goed leven gehad", zegt ze. "Als ik nog eens jong was, zou ik twee dingen anders doen. Dan zou ik hebben leren autorijden en ik zou wat meer hebben willen leren. Dan was het niet zo moeilijk geweest om die papieren allemaal in te vullen."
Ze praat heel open over de reis naar 'de andere kant'. Daar is ze helemaal niet bang voor. Ze is ervan overtuigd dat haar man, haar moeder en de hele familie haar daar opwachten. Ze verheugt zich reeds op het weerzien. "Ze komen me bedienen', zegt ze. (De laatste sacramenten voor een stervende). "En dan hoef ik alleen nog maar af te wachten."
En dat doet ze. In blijmoedige rust, eenvoud en echtheid.
Zoals deze eendjes vrolijk trappelend het 'hoofd boven water houden', zo hebben beide hoogbejaarde dames van dit artikel dat ook gedaan.
Hun hele leven lang.
En zoals zij dat gedaan hebben, zo kunnen wij het ook.
In vertrouwen en optimisme.
Wie is jouw grote voorbeeld? Wellicht ook een 'klein' mens in je familie, je buurt of je werk?
En voor wie zijn wijzelf een goed voorbeeld? Is het niet de moeite waard om daar ook eens over na te denken?
Want van een goed voorbeeld blijkt men meer (en diepgaander) te leren dan van boeken, lezingen en workshops.
Door je best te doen een goed voorbeeld te zijn, werk je meteen op grandioze wijze aan de vorming van je eigen goede karakter.
Zéér belangrijk!
VicToria
Wil je op dit artikel reageren, dan kan dat via de contactpagina.
Zie knop 'contact'.
