Liefde, liefde en nog eens liefde

We kennen zelfzuchtige liefde, en we kennen onzelfzuchtige liefde. De woorden op zich zeggen het al. Je bent in die liefde wel of niet zelfzuchtig. Anders gezegd: je wilt er zelf wel of niet beter van worden. En die keuze kun je bewust maken, maar is ook heel vaak onbewust. We dienen dus naar binnen te kijken in onszelf om te ontdekken wat de beweegredenen of drijfveren zijn wanneer  wij iemand of iets liefhebben. Bij dat onderzoek horen we wel heel eerlijk te zijn naar onszelf toe. Want anders houd je jezelf voor de gek.

Een duidelijk voorbeeld:

In een groep moeders werd eens een oefening gedaan om te voelen dat er verschil is in het 'houden van'. Bijv. als je je ogen sluit en je je moeder zogezegd voor je ziet, dan kun je vragen hoe de liefdesband is tussen jou en haar. Dat wordt in je gevoel dan wel duidelijk. Je weet  en voelt gewoon hoe het zit. Datzelfde kun je doen met je vader, je broer, je zus, je vriend, je buurman of buurvrouw, enz.

Eén moeder kwam tot een schokkende ontdekking. Ze zei: "Als ik de liefdesband voel die ik heb met mijn man, dan voel ik dat ik vind dat hij mij gelukkig moet maken. Dan ben ik dus zelfzuchtig bezig, want ik wil er beter van worden. Maar als ik de band voel naar mijn kind toe, dan wil ik haar gelukkig maken. Dat is dus precies andersom.  Daar hoef ik er niet zelf beter van te worden, maar wil dat juist zij gelukkig is. Dat is dus onzelfzuchtigheid.

Vaak komen mensen er pas achter hoe de liefdesband met de partner was als die komt te overlijden.  Dan hoor je ze zeggen: "Ik mis die arm om me heen." Of ze zeggen dat ze hun tuinman missen, hun chauffeur of hun maatje om mee naar een receptie te gaan. Er is niemand meer is om tegenaan te praten en ze moeten alleen eten. Enz.

Hier kan men zich afvragen in hoeverre men onzelfzuchtig was in die liefdesrelatie.

Maar hoe ziet die onzelfzuchtige liefde er dan wel uit?

Dat ervaar je misschien als je vertederd naar een baby kijkt. Je verwacht niets terug van die baby omdat je weet dat het kindje daar niet toe in staat is. Hooguit hoop je misschien een lieve ontwapenende glimlach terug te krijgen. Maar als dat niet is ben je niet teleurgesteld.

Een moeder maakte hierover eens een opmerking. Ze zei: "Ja maar, als je nu een huilbaby hebt die je nachten uit je bed houdt, heb je die dan ook nog zo lief? Dat is een goede vraag, want deze vraag laat zien hoe moeilijk het is om totaal, zuiver en onbaatzuchtig (dus onzelfzuchtig) lief te hebben. Want echte liefde heeft wel die kwaliteiten. Ook al is of doet die ander of dat andere nog zo moeilijk.

Hoe het ook zij: het is belangrijk om al in een vroeg stadium te ontdekken hoe het is om echt te kunnen liefhebben. Ook naar jezelf toe. Want er wordt gezegd dat als we houden van onszelf, we dan pas in staat zijn om ook echt van een ander te kunnen houden. Als mensen dit horen fronsen ze vaak de wenkbrauwen. Want jammer genoeg wordt vaak gedacht dat houden van jezelf betekent dat je egoïstisch bezig bent. Natuurlijk zijn er mensen die dat ook letterlijk zo doen. Bijv. een moeder die zoveel 'van zichzelf hield' dat ze het zich niet kon ontzeggen om geregeld 's avonds op stap te gaan. Normaal bekeken regelde ze dan voor haar twee kinderen een babysitter, maar dat lukte niet altijd. In dat geval gaf ze haar kinderen gewoon een slaaptablet zodat ze toch op stap kon gaan. Hiermee waande ze haar kinderen 'veilig en geborgen'. Ze wisten immers niets. Ze zouden hun moeder niet missen, want ze sliepen immers? Moge het duidelijk zijn dat dit niet de bedoeling is van 'houden van jezelf'. Dit is inderdaad egoïstisch.

Maar hoe wordt het dan wel bedoeld?

Houden van jezelf betekent o.a.:

Jezelf aanvaarden zoals je bent, met je goede maar ook met je minder goede eigenschappen. Dus weten dat je sowieso zeer waardevol bent.  Volgens Roy Martina (arts die vooral bekend geworden is door alternatieve geneeswijzen) is iedereen zoveel waard als dat hijzelf gelooft dat hij waard is (ook wat geld betreft).

Houden van jezelf betekent ook dat je goed voor jezelf zorgt, zodat je in harmonie bent op lichamelijk, emotioneel en geestelijk terrein. Als een moeder in harmonie is met zichzelf, pas dan is zij echt in staat om goed voor haar kinderen te zorgen. Dat is niet zo wanneer zij vol stress zit of zichzelf bijna uitgeblust moet voortslepen bij haar werkzaamheden. Goed voor jezelf zorgen betekent dat je op alle gebieden zoveel mogelijk in topconditie kunt zijn. Dat je dus zorgt dat je ook op tijd ontspant, plezier maakt, voldoende slaapt, dat je hart blij blijft zonder je ogen te sluiten voor moeilijke zaken, enz.

Jammer genoeg halen veel mensen hun schouders op als je hen vraagt hoe het voelt om van zichzelf te houden. Daar hebben ze nog nooit over nagedacht. Toch hoorde ik onlangs nog iemand zeggen: "Ik ben blij met mezelf."

Dit artikel wil enkel een aansporing zijn om eens na te gaan op wat voor wijze je liefhebt. Echte onzelfzuchtige liefde is van een hele hoge orde. Maar het is ook niet erg als dat nog niet lukt. We zijn immers allemaal mensen 'onderweg'. Te weten dat er een zuivere vorm is van echte liefde is het begin. En er vervolgens aan werken om dat te kunnen toepassen is het vervolg. Als je terugkijkt op je eigen ervaringen kun je al veel ontdekken in hoeverre je onbaatzuchtig kunt liefhebben. Want wees ervan overtuigd, deze zuivere, ware, pure, onzelfzuchtige, onbaatzuchtige liefde bestaat.

Leuke anekdote:

In de kersttijd praat de juf in de kleuterklas met de kindjes over vrede in de wereld, maar ook over vrede in de klas. Daarop geeft Ruud het volgende advies: "Je moet gewoon hééééééééééééél lang iedere dag proberen om lief te zijn. Dan weet je ineens niet meer wat stout zijn is."

Mooi advies voor ons allemaal. Toch?

VicToria