Het is dus onbewust en vaak ook onbedoeld, maar toch gebeurt het. Drie gouden adviezen.
Waarover spreken we hier?
Over drie (grote) fouten die ouders vaak maken, die ze zelf niet eens in de gaten hebben, maar die grote impact hebben op het leven van hun kinderen. Het is dus onbewust en vaak ook onbedoeld, maar toch gebeurt het. Waarschijnlijk zal elke ouder hier nu wel meer over willen weten, want vrijwel iedereen heeft het allerbeste voor met zijn/haar kinderen. Het is dan ook hoog tijd om er eens over te praten.
Het eerste is: te veel ouders maken geregeld ruzie in het bijzijn van hun kinderen.
Ruzie maken (een meningsverschil) is op zichzelf helemaal niet erg als je het maar volgens bepaalde ‘regels’ doet. Maar wat zien de kinderen als vader en moeder het met elkaar oneens zijn? Dat ze dit op een vervelende manier de ander duidelijk maken. Er wordt hard gesproken, dikwijls zelfs geschreeuwd. Nog erger is dat een van de ouders (of beide) agressief worden. Schreeuwen, schelden, elkaar duwen, stampvoetend door het huis lopen, met de deuren slaan…. het is allemaal verkeerd. Dat weten we, en toch doen we het. En nog wel in het bijzijn van onze kinderen. Veel mensen weten gewoon niet hoe ze op een fatsoenlijke manier met elkaar moeten converseren. Elke keer dat je met je partner ruzie hebt, gaat er een stukje van de huwelijksband stuk en 69% van de echtelijke ruzies wordt zelfs niet uitgepraat.
De manier waarop ouders ruzie maken kan voor 90% nauwkeurig ‘voorspellen’ of er een echtscheiding aankomt. Als je hem/haar kleineert, uitscheldt, vloekt, ‘karaktermoord’ pleegt (bijv. je bent nog stommer dan….), e.d., dan loopt het vrijwel zeker fout af. Het doet er niet toe waarom je scheldt of schreeuwt, (misschien doe je dat uit frustratie of verdriet of wat dan ook), het is en blijft fout. Want op een gegeven moment zal elk mens met een beetje ruggengraat zeggen dat hij/zij er genoeg van heeft. Dan is het gezin gebroken en blijf je alleen achter. En voor je partner, waar je eens zo veel van hield, zullen er genoeg nieuwe aanbidders in de rij staan…….
Als vader en moeder na een werkdag weer samenkomen, dan zijn de eerste 4 minuten het belangrijkst, want die bepalen hoe je de rest van de dag doorkomt. Als je meteen al iets te mopperen hebt, gaat het in 96% van de gevallen de hele avond zo door. Je zou ook je probleem even opzij kunnen zetten en je partner vragen: “Hoe ging het vandaag? Kan ik je helpen?” Dan verloopt de avond totaal anders.
Maak dus om te beginnen nooit ruzie als je kinderen erbij zijn. Want die leren datzelfde gedrag. Je geeft ze een verkeerd voorbeeld. We zouden moeten leren om niet terug te slaan als we aangevallen worden. We zouden de ander de kans moeten geven zich waardig terug te trekken als er ruzie is, want het gaat er toch niet om dat we ‘winnen’? Dus: heb je liever gelijk, of ben je liever gelukkig? Als er geen winnaar is, is er ook geen verliezer. Zeg wat je voelt en zeg wat je wilt, en kom er samen uit. Als je ruzie hebt, haal er dan ook nooit andere dingen bij. Blijf alleen bij het bepaalde onderwerp. Bijv. als je vindt dat je partner je niet genoeg helpt in het huishouden, zeg dan niet: “Ik heb ook niks aan jou”.
Als de kinderen agressie zien, worden ze zelf ook agressief. Ze krijgen een verkeerd voorbeeld van een relatie. Door verkeerd ruzie te maken verpest je niet alleen je relatie, maar je programmeert bovendien je kinderen ook nog de verkeerde kant uit. Daar moet je bij stilstaan. Je wilt toch niet dat je kinderen bang voor je zijn? Of bang zijn voor het leven? En als je partner niet zo verstandig is om te stoppen met ruzie maken, dan doe jij het toch? Vind een gulden middenweg om uit een ruzie te komen. Stijg boven jezelf uit en ga het voortaan anders doen.
Het tweede is: ouders straffen vaak op de verkeerde manier.
Door verkeerd te straffen, creëer je chaos. Daarmee kun je de toekomst van je kinderen saboteren.
Bijv. als een klein kind van 1,5 jaar iets fout doet, dan straf je het niet met een time-out of een tik. Dan leid je het beter af van die activiteit en stuur je het een andere kant op. En als het iets goeds doet, dan pak je het op en geef je een knuffel. Dan wéét het kind dat het iets goeds deed. En als het kind ouder is, dan kun je onderhandelen. Je kunt bijv. zeggen: ‘Als je 30 minuten rustig met je zusje speelt, pakken we er alle poppen bij.” Dan weet het kind na 30 minuten (wel de tijd bijhouden) dat het die pop verdiend heeft en daar is het dan trots op.
Héél belangrijk is dat vader en moeder bij het straffen op één lijn zitten. Bijv. dat wanneer vader het kind straft, moeder het daarna niet gaat knuffelen en zeggen dat het niet zo erg is. Misschien vraagt ze zelfs aan vader waarom hij zo gemeen doet. Zo ondermijn je elkaars gezag.
Laat je kind ook merken dat je toch van hem/haar houdt als het iets verkeerd deed. Maar je mag natuurlijk wel kritiek hebben op het gedrag dat verkeerd was. Je keurt je kind dus niet af, maar wel wat het deed.
Veel ouders hebben zelf als kind wel eens klappen gekregen. Zij doen dat ook weer bij hun kinderen. Maar weet dat dit niet werkt. Want hiermee creëer je geen leerzame omgeving. Als je je kind straft waardoor het moet huilen, dat het dus een klap krijgt, dan leert het niets. Hoe harder jij schreeuwt of slaat, hoe harder het kind huilt en hoe meer afstand er ontstaat. Als je tegen je kinderen schreeuwt, hen slaat, agressief bent, dan wordt 60% van hen later zelf agressief tegen hun toekomstige kinderen maar ook tegen andere mensen. Een onderzoek toont aan dat het IQ van 5 jarige kinderen die geslagen worden 5 punten lager ligt dan dat van leeftijdgenootjes die niet geslagen worden. Als je op de verkeerde manier doorgaat met straffen, creëer je boze kinderen die elk moment opstandig kunnen worden. Doorbreek dus die cirkel en kijk naar jezelf hoe jij je kinderen straft. Denk er over na en verander wat nodig is. Kinderen moeten in een vrolijk en vredig huis kunnen leven.
Het derde is: ouders gaan vaak (onbedoeld en onwetend) roekeloos om met hun financiële toekomst.
Dit kan funeste gevolgen hebben voor de kinderen. Behalve dat je voor jezelf financiële problemen kunt creëren door verkeerd geldgebruik, geef je je kinderen ook een verkeerd voorbeeld en kun je hen niet geven wat goed is voor hun toekomst. Bijv. een goede studie. Neem dus geen onnodige risico’s.
Geef niet meer geld uit dan er binnenkomt. Leg een centje opzij als bufferzone of voor extra uitgaven. Leen geen geld, behalve voor de aankoop van een huis. Maar wees ook hier voorzichtig en laat je goed voorlichten. Spaar eerst voordat je iets koopt en bouw geen schulden op. Ook niet via creditcards. Want als je je eenmaal in de nesten gewerkt hebt, ben je er nog niet uit.
Ga eens bij jezelf na of je je (onbewust) misschien ook aan deze fouten bezondigt. Zo ja, verander dat dan. Je krijgt er alleen maar veel moois voor terug.
Uit een t.v.-programma van Dr. Phil: (de televisie-psycholoog)
Wil je op dit artikel reageren, dan kan dat via de contactpagina.
Zie knop 'contact'.
